'Wat ben jij een duizendpoot', kon mijn mama wel herhaaldelijk influisteren. Nee, geen langwerpige rups met veel pootjes, maar ​in de betekenis van iemand met veel interesses en zeer bedrijvig. En dat klopt, want ik laat me in het leven drijven door alles wat me fascineert.

En dat typeert ook mijn veelzijdigheid. Al zou ik het ook een vat vol tegenstrijdigheden noemen.

​

Mijn leven is nog steeds een parcours van zelfonderzoek, waarbij ik elk puzzelstukje van mijn identiteit vastneem, omdraai en analyseer om vervolgens een genuanceerder beeld van mezelf samen te stellen. Want deze tegenstrijdigheden zorgden voor jarenlange strijd met mijn identiteit.

​

Zo ben ik zelf strategisch en rationeel, maar evengoed emotioneel en intuïtief. Ik kan melig zijn en tonnen geduld opbrengen, maar in sommige zaken ben ik bikkelhard en pittig. De ene keer wil ik rust, de andere keer wil ik mensen om me heen. Dan ben ik behoedzaam maar soms ook impulsief.
Het overlijden van mijn mama deed me nog meer balanceren op het touw: gevoelens van eenzaamheid en eeuwige schaduw winnen soms van gevoelens van liefde en dankbaarheid.

​

Ik ben een mens van licht en duisternis.